In dit bijna cash-loze tijdperk dat aanbreekt, is het hard nodig is om de meest fundamentele kenmerken van contant geld ook digitaal te behouden. Want wil je in deze digitale tijd je mensenrechten uitoefenen: je recht op huisvesting, je recht op zorg, je recht op onderwijs, je recht op vrije beroepskeuze en je recht op vrijheid van ondernemen, dan gaat je dat met contant geld niet meer lukken.

Personen en organisaties moeten dus wel een bankrekening hebben (of als organisatie: digitale kassadiensten kunnen verkrijgen) om te betalen en te ontvangen en je mensenrechten te realiseren. Het is een randvoorwaarde om mee te kunnen doen in de samenleving. Want welke school laat zich nog betalen met cash? Welke zorginstelling doet dat? Welke huisbaas? Welke notaris? Het kunnen uitoefenen van je mensenrechten vergt simpelweg toegang tot bank/betaaldiensten. Dat is een randvoorwaarde.

In de digitale omgeving moeten we dus de belangrijkste mensenrechtelijke kenmerken van contant geld zien te beschermen. De fundamentele mensenrechten die feitelijk óók door contant geld gewaarborgd worden zijn: - eenvoud, bereik en beschikbaarheid: contant geld werkt zonder stroom en is altijd en voor iedereen te gebruiken, - inclusiviteit: iedereen van jong tot oud kan contant geld gebruiken zonder eerst daarvoor examens of vragenlijsten van een instelling te hoeven doorlopen en aan allerlei voorwaarden te voldoen, - non-discriminatie: het doet er niet toe welke nationaliteit je hebt, welke etniciteit, welke beroep of in welke bedrijfstak je zit of waar je je toevallig bevindt, de betaling kan gewoon doorgaan zonder openlijk, verborgen of geautomatiseerd onderscheid op zogenaamde 'risico-kenmerken' - anonimiteit: er worden geen betaalgegevens geregistreerd tijdens de betaling, - afwezigheid van massa-surveillance: er is geen geautomatiseerde of digitale manier om elke betaling met contant geld te registreren en monitoren en beoordelen op risico-factoren.

Naast het recht op een betaalrekening is ook belangrijk dat we de andere mensenrechtelijke kenmerken goed in het oog houden. Want de realiteit van dit moment is dat het betalingsverkeer in Nederland uitgemond is in een massasurveillance van klanten en overmatige eisen rond witwasmonitoring. Klanten worden daarbij om de haverklap lastig gevallen omdat we in Nederland consequent veel te veel doen en veel meer dan de Europese wetgever wil.

Alleen al in 2022 doen we met ruim 1,89 miljoen meldingen ongebruikelijke transacties, één melding op de negen Nederlanders ! Dat is in internationaal verband bizar hoog en hoort, als we hetzelfde doen als buitenlanden zo ongeveer op 33.000 meldingen verdachte transacties per jaar te liggen. En zo kunnen we als HRIF.EU nog veel meer voorbeelden uit de praktijk geven.

HRIF.EU bepleit een fundamenteel andere en aanvullende kijkwijze op het economisch transactieverkeer. Een kijkwijze waarin, juist vanwege de mensenrechten, het recht op betalingsverkeer en uitvoering van betaaldiensten categorisch in de wet is vastgelegd. Want iedereen heeft het recht om ongestoord digitaal te kunnen gaan betalen en ontvangen voor huis, zorg, opleiding, beroep en zonder dat zijn/haar financieel briefgeheim daarbij geschonden wordt!

Voor de dagelijkse realisatie van allerlei mensenrechten (recht op scholing, medische zorg, vrije beroepsuitoefening) is het hebben van een betaalrekening dus een randvoorwaarde.

Dat kun je niet even uitbesteden aan een lobby-vereniging. En zeker niet als je zelf als banken op diverse punten een juridisch scheve schaats heb geschaatst. Wij hebben daarom afgelopen week per kerende post een melding tuchtrecht gedaan over de drie 'topbankiers' van Nederland: Steven van Rijswijk (ING), Stefan Decraene (Rabobank) en Robert Swaak (ABN AMRO).

Voor wie de melding wil lezen: hij is hier te downloaden en onze inzet is om nu verder de publicitaire, politieke en juridische druk op te voeren, net zo lang tot de topbankiers zelf ook begrijpen dat hun verhaal en beleid volstrekt onhoudbaar is.

Voor uw geruststelling: ook binnen banken zijn er heel veel mensen die het met de stichting eens zijn, maar de hogere krachten in de bank en politiek zijn soms (tijdelijk) sterker dan de logica en de menselijke maat. Het is mede ook de steun van die insiders die onze stichting doet volhouden op dit pad.

Op naar de 100.000!

Wat betreft de petitie die u heeft ondertekend: de stichting wil die eind januari aanbieden aan de nieuwe Tweede Kamer en als het even lukt zal ook Radar daarvan opnames maken. Daarbij is het natuurlijk voor een optimaal effect wel mooi als we erin zouden slagen om meer dan 100.000 handtekeningen te verzamelen.

Kent u dus nog mensen of hoort u verhalen in deze kerstperiode over die overdadig controlerende banken, over mensen die na het eten in een exotisch restaurant moeten uitleggen dat ze geen terroristen aan het financieren waren, maar aan het eten waren. Of kent u verhalen over mensen die hun tweede nationaliteit verzwijgen omdat ze anders gekke vragen van de bank krijgen? Of welke andere variant hiervan dan ook?

We zouden het fijn vinden als u ze dan wilt wijzen op de petitie en de mogelijkheid om hun stem te laten horen. En wensen verder U en de Uwen fijne feestdagen toe en een goede jaarwisseling in optimale gezondheid.

Stichting Human Rights in Finance(EU)